DE ZIEKTE VAN LYME

Mensen die de diagnose Lyme hebben gekregen, zijn vaak opgelucht dat er eindelijk een naam is voor de symptomen waar ze soms al jaren mee kampen: koorts, chronische vermoeidheid, spierpijn, huiduitslag, hoofdpijn, hartkloppingen, gewrichtspijn, stijfheid, neurologische klachten, etc. Alleen, een naam is nog geen garantie voor genezing. Het is alleen maar een naam, al zijn de symptomen ernstig en levensecht, en de pijn en ellende die ze veroorzaken ook. Daarom moeten mensen die de diagnose Lyme hebben gekregen serieus genomen worden en hulp krijgen bij het zoeken naar een behandeling die echt werkt.
De ziekte van Lyme bestond voor 1981 nog niet. Vóór die tijd kregen mensen met dezelfde klachten de diagnose burnout, reumatoïde artritis, multiple sclerose, fibromyalgie, schildklieraandoeningen, bijnieruitputting, chronische darmontsteking, chronischevermoeidheidssyndroom, ALS, schildklierstoornis, lupus, gordelroos, de ziekte van Crohn, auto-immuunziekte, of iets anders.

De naam Lyme is ontleend aan het stadje Lyme in Connecticut, waar een aantal artsen rond 1975 een onderzoek begonnen naar de oorzaak van de uiteenlopende klachten van een paar van hun patiënten. Eén van de patiënten zei tegen zijn dokter dat hij een paar weken voordat hij ziek werd een teek had gezien op een hert dat hij geschoten had. Zo ontstond het idee dat hertenteken deze tot dan toe onbekende ziekte veroorzaakten.
Maar hoe? Zes jaar later kwam daar het antwoord op: het was een bacterie met de naam Borrelia Burgdorferi die via de teken op mensen werd overgebracht, volgens de onderzoekers. Zo ontstond de behandeling van de ziekte van Lyme: antibiotica. Heel veel antibiotica, om de bacterie te doden. Alleen hielp het niet, want de ziekte van Lyme wordt niet veroorzaakt door de Borrelia Burgdorferi-bacterie.

De Borrelia burgdorferi-bacterie is overal. Je vindt hem op elk menselijk wezen en elk dier op deze planeet, of deze nou gezond is of ziek. Ze zijn absoluut niet gevaarlijk en hebben niets te maken met de ziekte van Lyme. Als iemand positief test op Borrelia burgdorferi, betekent dat helemaal niets.
Inmiddels testen artsen trouwens ook op de bacterie Bartonella en de parasiet Babesia, waarvan ze pas vrij recentelijk zeggen dat die ook de ziekte van Lyme kunnen veroorzaken. Voortschrijdend inzicht, zou je kunnen zeggen. Alleen, Bartonella en Babesia zijn ook volkomen onschadelijk en de meesten van ons dragen ze bij zich. Ook wordt tegenwoordig beweerd dat paardenvliegen en muggen de ziekte van Lyme kunnen overbrengen, maar dat is even onzinnig als de hertenteek. Soms wordt bij een Lyme-test alleen gekeken naar de infectiewaarden en wordt de bacterie of parasiet zelf niet eens aangetroffen. Dat zegt uiteraard ook niks, behalve dat je ergens in je lichaam een infectie hebt als de waarden hoog zijn – maar wat de oorzaak is en wat je eraan kunt doen, weet je dan nog steeds niet.

HET TEGENOVERGESTELDE IS WAAR
Bacteriën worden net als virussen vaak aangewezen als de oorzaak van ziekte, maar het tegenovergestelde is waar. In tegenstelling tot virussen bestaan bacteriën wel degelijk. Er zijn heel veel verschillende soorten. Ze maken onlosmakelijk deel uit van de natuur en ze zijn nauw betrokken bij zo’n beetje alle processen in het menselijk lichaam. Hun functie is opruimen. Bacteriën ruimen dode celresten, afvalstoffen en gifstoffen op die zich anders in het lichaam zouden ophopen en ziekte en uiteindelijk de dood zouden veroorzaken. Als je een infectie hebt, komen de bacteriën onmiddellijk opruimen. Bacteriën dienen het leven. Anti-bioticia is tegen het leven: anti – biotica. De darmen zitten vol met bacteriën: pro-biotica, vóór het leven.
Je kunt bacteriën vergelijken met de brandweer. Als er ergens brand is en je gaat kijken, zie je meestal de brandweer druk bezig met blussen. Je zou dan de conclusie kunnen trekken dat de brandweer de brand heeft aangestoken, maar dat is een misvatting. De brandweer komt juist helpen! Zo is het ook met bacteriën. Ze zijn onze helpers. Ze zijn niet de oorzaak van ziekte, maar het gevolg.

De symptomen die Lyme genoemd worden, zijn dus niet het gevolg van teken, parasieten of bacteriën. Omdat de medische wereld een verkeerde oorzaak van Lyme heeft aangewezen (een bacterie), krijg je als Lyme-patiënt per definitie de verkeerde behandeling. Dit is echt een kwalijke zaak, want veel mensen met klachten die Lyme genoemd worden, zijn wanhopig. Antibiotica is echt het laatste wat je moet doen als je Lyme hebt! Daarmee dood je de bacteriën die juist helpen bij het ontgiftings- en herstelproces. Antibiotica onderdrukt soms tijdelijk de symptomen, maar de oorzaak blijft en de gifstoffen dringen nog dieper het lichaam in. De symptomen zullen dus vroeg of laat terugkeren, vaak in heviger mate. Dit proces wil je omkeren, door de oorzaak van Lyme te verwijderen.
Wat is dan wel de oorzaak van Lyme? Een algemene oorzaak van Lyme-achtige symptomen is vergiftiging. Je hebt op de een of andere manier teveel gif- en afvalstoffen in je lichaam, die je lever niet langer goed kan afvoeren, waardoor je steeds meer verzwakt en de langzaam maar zeker steeds groter wordende hoeveelheid gif- en afvalstoffen steeds minder goed verdraagt.

ONGIFTEN EN NOG EENS ONTGIFTEN
De oplossing voor Lyme-achtige klachten is dan ook: ontgiften, ontgiften en nog eens ontgiften.
Zoek uit wat jouw lichaam overbelast, misschien al heel lang.
Zijn het insecticiden?
Zijn het pesticiden?
Zijn het chemicaliën die je op je werk of in je huishouden gebruikt?
Als je bouwvakker, laborant, kapper, arts, verpleegkundige, schoonmaakster, elektricien of schilder bent – en zo zijn er nog veel meer beroepen – kan de giftige overbelasting heel goed met je werk te maken hebben. Constant binnen zitten op kantoor bij kunstlicht is ook niet erg gezond.
Zit het in je eten? Eet je gezond, of krijg je teveel geur-, kleur-, smaak- en conserveermiddelen binnen? Eet je teveel vlees, suiker, witmeel, bewerkt voedsel, junkfood, eten uit de magnetron, etc.?

Gebruik je drugs, allopathische medicijnen (ALLE allopathische medicijnen zijn giftig), (teveel) alcohol of sigaretten?
Ben je geestelijk of emotioneel overbelast? Negatieve gedachten en gevoelens produceren ook gifstoffen en blokkades in je lichaam.
Heb je het (al jaren) te druk? Stress is heel ongezond!

Slaap je (al heel lang) te weinig? Zit je in een moeilijke situatie, bv. met relatieproblemen, geldproblemen, of iets anders? Ben je gevaccineerd? Heb je een of meerdere C.ovid-injecties gehad?
Word je dagelijks/langdurig blootgesteld aan te hoge doses straling?
Dit zijn een paar vragen die je dichter bij het antwoord op de vraag: waar komen mijn klachten vandaan? kunnen brengen. Hoe meer je snapt waar je symptomen vandaan komen, hoe beter je er iets aan kunt doen.

Probeer zoveel mogelijk gifstoffen uit je dagelijks leven te verwijderen. Onderneem actie om de gifstoffen en blokkades die zich in je lichaam opgehoopt hebben, te verwijderen. Dit kan door je voeding te veranderen, door je drinkwater te zuiveren (koop een goed waterfilter), je schoonmaakproducten/cosmetica te checken op giftige stoffen en zonodig te vervangen, door meer in het bos te lopen, te zwemmen, te dansen, yoga te doen, meer te bewegen, stressfactoren te verminderen of te verwijderen, en/of door een natuurkundige op te zoeken die je kan helpen.

Maar pas op! Niet iedere alternatief therapeut weet dat Lyme niet ontstaat door een bacterie. Veel natuurkundigen, homeopaten, acupuncturisten, masseurs, etc. geloven nog steeds in de verouderde paradigma’s van de moderne medische industrie.

Geef dus je gezondheid niet langer uit handen. Zorg dat je zelf de informatie en kennis krijgt die je nodig hebt. Je zou kunnen beginnen bij het boek: “Waar word je nu echt ziek van?” van Dawn Lester en David Parker, of bij “De besmettingsmythe” van Tom Cowan. Of je zou online een podcast van deze auteurs kunnen beluisteren, of van Andrew Kaufman, Stefan Lanka of Veda Austin. Dit zijn allemaal natuurgenezers die weten waar ze het over hebben.
Meestal, met een verandering van voedingspatroon, levensstijl en in combinatie met een verantwoorde detox, verdwijnen de Lyme-achtige symptomen in drie maanden.

© Sanne Burger
www.sanneburger.com/de-ziekte-van-lyme